Τελικά πόσο “καλά παιδιά” ήμασταν φέτος;

Τις προάλλες περπατούσα στο Μοναστηράκι προκειμένου να επισκεφθώ ένα εστιατόριο ιαπωνικής κουζίνας-ναι είχαμε και στο χωριό της Ιαπωνίας απ’όπου κατάγομαι σούσι για να σε προλάβω φίλε αναγνώστη-.

Καθώς βρισκόμουν λίγα μέτρα πρίν φτάσω στον προορισμό μου στα δεξιά του πεζοδρομίου βλέπω έναν απ’τους πολλούς άστεγους που βρίσκονται στην περιοχή να προσπαθεί να βολευτεί και να ζεσταθεί κουκουλομένος στις κουβέρτες του.
Όχι αυτό το άρθρο δεν έχει σκοπό ούτε να στο παίξει υπεράνω,ούτε να βάλει φωτοστέφανο στον αρθρογράφο.Πίστεψε με το μόνο φάντασμα που με επισκέπτεται τα τελευταία χρόνια κάθε τέτοια εποχή είναι το τρίτο κατα σειρά απ’τη χριστουγεννιάτικη ιστορία του Τσαρλς Ντίκενς με τον κύριο Σκρουτζ και όσοι γνωρίζουν θα καταλάβουν ωστόσο ξέφυγα απ’το κεντρικό θέμα.

Ασυναίσθητα στο θέαμα του άστεγου με έπιασε αυτός ο μικρός κόμπος στο στομάχι,και κατόπιν μια μικρή αίσθηση ντροπής και ενοχής για το οτι εγώ πήγαινα να φάω έξω και στα 20 μέτρα δίπλα μου ο άνθρωπος αυτός δεν είχε να φάει ούτε ψωμί.Και μετά τι έγινε;
Μετά συνέχισα το δρόμο μου και πάνω στο μισάωρο είχα ξεχάσει και ότι είδα και όποιες βαθύτερες σκέψεις έκανα σχετικά με αυτό.
Αν κάπου εδώ πιάνεις τον εαυτό σου να έχει βιώσει έστω και μια φορά παρόμοια κατάσταση μην αγχώνεσαι γιατί δεν είσαι μόνος ούτε αυτό το άρθρο έχει σκοπό να κρίνει κανέναν-δεν φτάνουν τα ράμματα για άλλες γούνες-

Ωστόσο μιας και βρισκόμαστε στο τέλος και αυτού του έτους ίσως είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε ο καθένας τον απολογισμό του.Nα βάλουμε κάτω τα πεπραγμένα,να αναλογιστούμε τι θα μπορούσαμε να κάνουμε καλύτερα-θέτοντας το αυτόματα στόχο για το νέο έτος-ίσως και να αναθεωρήσουμε για κάποια πράγματα.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι όσο καλοί και αν ήμασταν,σίγουρα είχαμε περιθώρια για κάτι ακόμη καλύτερο.
Να πάμε το πάθος μας με μια ενασχόληση ένα βήμα παραπέρα,να φροντίσουμε τους εαυτούς μας,να κάνουμε την αυτοκριτική μας,να δώσουμε σημασία στα λεγόμενα “μικρά πράγματα”.

Δεν έχουμε ιδέα πολλές φορές πόσο μεγάλη διαφορά μπορούν να κάνουν αυτά τα μικρά πράγματα,ένα αναπάντεχο χέρι βοηθείας η το να δείξουμε στους δικούς μας ανθρώπους τι σημαίνουν για μας,καθώς συχνά το ξεχνάμε και θεωρούμε κάποια πράγματα δεδομένα.

Τέλος θα ήθελα κ’εγώ με τη σειρά μου μέσα απο αυτό το κείμενο να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα σε όλους με υγεία πάνω απ’όλα-γιατί στο τέλος είναι το μόνο που μετράει-και να δείχνεται στους δικούς σας ανθρώπους τι σημαίνουν για εσάς γιατί κανείς μας δεν θα είναι εδώ για πάντα.

Διαβάστε περισσότερα: