Σύζυγος… Πατέρας… Αστυνομικός… Τρελός…

Όπως καταλαβαίνετε θα μιλήσουμε για μια ταινία που άφησε ιστορία στην μεγάλη οθόνη, όσον αφορά τον μετα – αποκαλυπτικό κόσμο που όλοι φοβόμαστε ότι μπορεί να ζήσουμε. Και φυσικά δεν μιλάμε για άλλη ταινία από το Mad Max του ομογενή Ελλήνο – Αυστραλού George Miller. Το ενδιαφέρον είναι όμως το πώς μια απλή ιδέα έγινε μια τέτοια επιτυχία. Αλλά ας πάμε στα γεγονότα.

Η ιδέα της ταινίας

Η ιδέα προήλθε από τον George Miller σε συνεργασία με τον φίλο του και συνάδελφο ιατρό (ο Miller ήταν γιατρός επειγόντων περιστατικών στην Victoria της Αυστραλίας) Byron Kennedy, ο οποίος ήταν ερασιτέχνης παραγωγός ταινιών. Η γνωριμία τους έγινε το 1971 σε ένα καλοκαιρινό σχολείο (σε εμάς είναι γνωστά σαν ολιγόμηνα σεμινάρια) παραγωγής ταινιών και ο Kennedy έπεισε τον Miller να γυρίσουν μια μικρού μήκους ταινία με τίτλο Violence in the Cinema – Part 1, η οποία και απέσπασε πολλά βραβεία σε διάφορα φεστιβάλ κινηματογράφου στην Αυστραλία (την ταινία διαμοίρασε η Greater Union). Αυτό ήταν και ο καταλύτης ώστε 3 χρόνια αργότερα ο Kennedy να πείσει τον Miller ότι πρέπει να γυρίσουν μια ταινία μεγάλου μήκους μαζί.

Εκείνη την περίοδο στην Αυστραλία υπήρχε αύξηση των ατυχημάτων (θανάσιμων και μη), πράγμα που ανάγκαζε τους Miller και Kennedy να γυρίσουν ένα είδος ντοκιμαντέρ. Η ιδέα ήρθε στον Miller από έναν ραδιοφωνικό παραγωγό, που γύρναγε σε όλα τα σημεία που έγιναν θανατηφόρα ατυχήματα και ρώταγε τον κόσμο πως ένιωθε ή πως συνέβη κλπ. Εκεί ο Miller σκέφτηκε «Τι θα γινόταν εάν αυτό συνέβαινε σε σένα;». Έτσι δημιουργήθηκε ο Max, ένας δημοσιογράφος που είχε ευαισθησία στα ατυχήματα που συμβαίνουν στο δρόμο και είχε περάσει κι ο ίδιος κάτι αντίστοιχο στην οικογένειά του. Όμως η ιδέα του ο Max να είναι δημοσιογράφος δεν κράτησε πολύ και εγκαταλείφτηκε σύντομα γιατί η ιδέα του ο Max να είναι αστυνομικός που τα έχασε όλα στο δρόμο από ασυνείδητους οδηγούς βοήθησε περισσότερο (πόσο μάλιστα από μια συμμορία των δρόμων).

Έτσι και ο Max δημιουργήθηκε, ένας αστυνομικός που τα έχασε όλα (γυναίκα, παιδί, φίλους) χάρη σε μια διαμάχη με μια συμμορία των δρόμων με μηχανές (toecutter’s gang) γεμάτος οργή και τρελός (mad) για εκδίκηση. Ο Miller μη έχοντας πολύ χρόνο για να τελειώσει το σενάριο για τον Max (καθώς δούλευε διπλο βάρδιες για να μαζέψει χρήματα για την ταινία) αναγκαζόταν πολλές φορές να δουλεύει στο πίσω μέρος του van του (το φορτηγάκι που είδαμε να καταστρέφεται στην ταινία του 1979 στα πρώτα 10 λεπτά) και έτσι ζήτησε βοήθεια από έναν φίλο του που εκείνη την περίοδο δούλευε ως οικονομικός συντάκτης στον «Αυστραλό» (εφημερίδα της Αυστραλίας) για να τελειώσει το σενάριο. Αυτός ήταν ο James McCausland που λόγω της εμπειρίας του στις εφημερίδες είχε την ικανότητα να δημιουργεί ατάκες που συνήθως μένανε αξέχαστες στους αναγνώστες και οι Miller και Kennedy είδαν ότι αυτό τους έλειπε (εδώ να πούμε ότι ο McCausland είχε ένα μικρό ρόλο στη πρώτη ταινία έκανε τον τύπο με τα μούσια έξω από το Dinner).

Ο Max

Η επιλογή των ηθοποιών έγινε από την Mitch Mathews γνωστή των Miller & Kennedy η οποία κατέληξε τελικά σε τρία άτομα από την Εθνική Δραματική Σχολή της Αυστραλίας με τους δυο επικρατέστερους να είναι οι Mel Gibson (που έδωσε οντισιόν κατά λάθος, αφού πήγαινε εκεί για να κάνει παρέα σε ένα φίλο του που πήγαινε για δοκιμαστικά) και τον Steve Bisley (γνωστό για τις δουλειές του The great Gatsby, The big steal κ.α.). τελικά πήρε και τους δυο, τον Gibson για τον ρόλο του Mad Max και τον Bisley για τον ρόλο του Jim Goose (κολλητό φίλο και συνάδελφο του Max).

Όμως όπως όλοι οι άνθρωποι έτσι και ο Max έπρεπε να έχει ένα επώνυμο και ο Miller προκειμένου να τιμήσει ένα παθολόγο ονόματι Carl von Rokitansky, γνωστό για την δημιουργία της μεθόδου Rokitansky που αναφέρεται στο πώς να αφαιρείς όργανα κατά την διάρκεια μιας νεκροψίας, ο Max απέκτησε το επώνυμο Rockatansky.

Ο Max Rockatansky ήταν ένας αστυνομικός που άνηκε στην MFP (Main Force Police) της Αυστραλίας σε ένα όχι τόσο μακρινό μέλλον όπου επικρατεί μια παγκόσμια πετρελαϊκή, οικονομική και ενεργειακή κρίση με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να είναι σε πλήρη διάλυση και οι αρχές είναι σε φυγή σε όλα τα επίπεδα (στρατός, αστυνομία, κράτος κλπ). Έτσι και ο Max αποφάσισε μετά από όλα όσα είδε, μέσα σε αυτό και τον τραυματισμό του κολλητού του από μια συμμορία μηχανόβιων, να παραιτηθεί και να φύγει. Όμως οι μπελάδες τον βρίσκουν και η ίδια συμμορία μηχανόβιων σκοτώνει την γυναίκα και το παιδί του. Έτσι επιστρέφει στο παλιό του τμήμα και «κλέβει» το interceptor (Ford Falcon XB limited με κινητήρα 351ci Cleveland V8) και παίρνει εκδίκηση σκοτώνοντας την συμμορία που του στοίχησαν τα πάντα.

Οι λεπτομέρειες

Η ταινία όπως καταλαβαίνουμε λόγω του ότι ήταν αποκλειστικά αυτοχρηματοδοτούμενη από τους Miller & Kennedy, οι οποίοι με αγώνα μάζεψαν το ποσό των 350.000 Αυστραλέζικων δολαρίων, δεν είχε την πολυτέλεια ούτε να νοικιάσει σκηνικά ουτε πολλά οχήματα κ.α. Αυτός ήταν ο λόγος που η ταινία γυρίστηκε στο μέλλον γιατί έτσι μπόρεσαν να γυρίσουν την ταινία σε εγκαταλελειμμένες περιοχές και σε περιοχές με ελάχιστη κίνηση. Επίσης η συμμορία των μηχανόβιων ήταν όντως ομάδα μοτοσικλετιστών (όχι συμμορία εννοείται), τους οποίου λόγω μειωμένου budget, τους πλήρωσε με κασόνια μπύρες, όπως και πολλούς από τους ηθοποιούς και μέλη της παραγωγής της ταινίας.

Τέλος η ταινία κατάφερε παρά το μικρό κόστος παραγωγής της (350.000 Αυστραλιανά δολάρια) να μαζέψει το ποσό των 100.000.000 Αμερικάνικων δολαρίων με αποτέλεσμα να κινήσει το ενδιαφέρων εταιρειών που ήθελαν να αναλάβουν το franchise και βοήθησαν το να γυριστούν οι δυο συνέχειες της ταινίας, Mad Max: The Road Warrior (1981) και Mad Max: Beyond Thunderdome (1985).

Κλείσιμο

Κλείνοντας θα πρέπει να τονίσουμε ότι το Mad Max δημιούργησε την ορολογία Mad Max style που το αναφέρουμε σε ότι έχει σχέση με post – apocalyptic καταστάσεις ή και σκηνικά (π.χ. Fallout) αλλά και ένα νέο είδος post – apocalyptic Franchise. Βασισμένο σε αυτό βγήκαν action figures, video games (The outlander -1991 & Mad Max 2015 the video game) αλλά και άλλα collectibles. Επίσης επηρέασε και φανατικούς που μεταποιούν τα οχήματά τους για να μοιάζουν με οχήματα ταινιών και αυτό εάν σκεφτεί κανείς ότι ρωτώντας τέτοια άτομα τα οχήματα που αναγνωρίζουν και θέλουν να έχουν στη συλλογή τους είναι ο K.I.T.T., το Batmobile και το Interceptor του Mad Max.

Οπότε πρέπει να ευχαριστήσουμε τους Miller και Kennedy για τον νέο κόσμο – σύμπαν που μας σύστησαν με όλη την υπερβολή του και χάρη σε αυτούς υπάρχει και το post – apocalyptic Franchise. Ίσως κάποιοι να με παρεξηγήσουν, αλλά και το fallout εάν το καλοσκεφτεί κανείς μπορεί να επηρεάστηκε από το Mad Max……..

Διαβάστε ακόμα: