Συνέντευξη με την Anna Haifisch: “Μ’ αρέσει η ελευθερία που σου δίνουν τα comics”

Η Anna Haifisch γεννήθηκε το 1986, στη Λειψία της Γερμανίας. Σπούδασε στην Academy of Visual Arts της Λειψίας (2004-2011) και εργάστηκε ως μεταξοτύπης στην Kayrock Screenprinting στο Μπρούκλιν. Το 2013, υπήρξε συν-ιδρύτρια του Comics and Graphics Festival “The Millionaires Club”.

Έχει εκδώσει τα comics VON SPATZ [2015 – Rotopolpress (GER), Misma (FR), 2018 – Drawn & Quarterly (CAN)], DON’T WORRY [2015 – Perfectly Acceptable Press (US)], DON’T WORRY, THE ARTIST [2016 – Reprodukt (GER), Misma (FR), Breakdown Press (UK), Reservoir Books (ESP)], THE ARTIST – DER SCHNABELPRINZ [2017 – Reprodukt (GER)], DRIFTER [2017 – Perfectly Acceptable Press (US)], ενώ είναι και δημιουργός του εβδομαδιαίου comic, THE ARTIST, για το Vice.com. Η Anna ζει και εργάζεται στη Λειψία. Το Geek Cultura μίλησε μαζί της στο πλαίσιο του Comicdom Con και σας την παρουσιάζει:

Μίλησε μας για σένα. Γεννήθηκες στην Λειψία, σωστά; Σπούδασες στο Academy of Visual Arts, αν θυμάμαι καλά;

Ναι, Σπούδασα στο Academy of Visual Arts και συγκεκριμένα στα illustration and print making. Δεν σχεδίασα comics πριν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, εκτός από κάποια απαίσια πράγματα, τα οποία θα προτιμούσα να ξεχάσω (γελάει). Ήταν μια πολύ όμορφη περίοδος, σπούδασα 7 χρόνια κι είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω πολλά πράγματα. Επίσης είχα την ευκαιρία να έχω και αρκετές αποτυχίες, αφού δεν τα έβλεπε κανείς (γελάει).

Γιατί comics;

Μ’ αρέσει πάρα πολύ το μέσο. Μ’ αρέσει ότι μπορείς να χρησιμοποιήσεις εικόνες και λέξεις μαζί, μ’ αρέσει να λέω ιστορίες, αλλά μ’ αρέσει και η ελευθερία που σου παρέχουν (σ.σ. τα comics). Μπορείς να κάνεις αριστουργήματα, αλλά μπορείς να κάνεις και «σκουπίδια». Είναι ένα ζωντανό μέσο. Διαβάζω πολλά comics, graphic novels, manga.

Θυμάσαι ποιο είναι το πρώτο comic που διάβασες ποτέ;

Νομίζω Asterix, όπως άλλωστε κάθε παιδί στην Ευρώπη (γελάει). Και Στρουμφάκια φυσικά!

Οι ιστορίες σου μου αρέσουν πολύ. Είναι μια comic απεικόνιση του κόσμου σήμερα με πρωταγωνιστές ανθρώπους, ζώα, πολιτικές προεκτάσεις, κοινωνικά μηνύματα αναμεμειγμένα με όμορφο τρόπο. Πως αποφάσισες να κινηθείς προς αυτή την κατεύθυνση;

Πάντα μου άρεσαν όλα τα comics, όλων των ειδών. Όταν διαλέγεις ένα στυλ, είναι πιο εύκολο. Όταν διαλέγεις να σχεδιάσεις ένα πουλί ή έναν κροκόδειλο έχεις ήδη έναν χαρακτήρα, δεν χρειάζεται να βάλεις πράγματα στο πρόσωπο του κλπ. Για τις ιστορίες εμπνέομαι συνήθως όταν ακούω κάτι, ιστορίες φίλων μου, δικές μου ιστορίες, τις οποίες τις καταγράφω. Ξέρω ότι αργά ή γρήγορα θα γίνουν ένα επεισόδιο σε κάποιο comic μου ή η βασική του ιστορία.

Οι ιστορίες σου που διαβάζουμε είναι από δικά σου βιώματα;

Όχι όλες, σίγουρα μερικές, αλλά πάντα υπερβάλλω. Κάποιος shitty γκαλλερίστας που γνώρισα εγώ ή κάποιος άλλος καλλιτέχνης φίλος μου. Μου λένε μια τέτοια ιστορία στο τηλέφωνο και εγώ λέω από μέσα μου «Τρομερό! Πώς μπορώ να το χρησιμοποιήσω αυτό;»

Χρησιμοποιείς περισσότερο μολύβι και πενάκι ή ηλεκτρονικούς υπολογιστές;

Κάνω τα σχέδια με μολύβι και μελάνι, τα σκανάρω και μετά τα δουλεύω στον υπολογιστή. Ίσως είναι 60% σχέδιο και 40% δουλειά στον υπολογιστή. Έτσι κι αλλιώς, ο χρωματισμός μου είναι αρκετά απλός. Μ’ αρέσει να χρησιμοποιώ απλά χρώματα, το Photoshop με αγχώνει! Πριν ασχοληθώ με τα comics, ήμουν μεταξοτύπης που έπρεπε να ασχοληθώ με πολλά χρώματα σε πολύωρες διαδικασίες, οπότε πλέον μ’ αρέσει να έχω απλά χρώματα.

Ποια είναι η αγαπημένη σου δουλειά;

Νομίζω είναι η τελευταία μου δουλειά, το “Drifter”. Μ’ αρέσει πολύ, ίσως γιατί είναι η πιο πρόσφατη. Σε όλες τις προηγούμενες, μετά από μισό χρόνο, πάντα σκέφτεσαι «Μήπως να το είχα κάνει διαφορετικά εδώ;» ή εύχεσαι να το είχες κάνει διαφορετικά! (γελάει)

Θες να μοιραστείς μαζί μας τα επόμενα σχέδια σου;

Έχω δύο βιβλία που ετοιμάζω, ένα εκ των οποίων είναι το “ARTIST number 3”. Το τρίτο μέρος του “Artist” θα είναι αρκετά διαφορετικό από τα άλλα δύο και ελπίζω ότι θα είναι καλό, δεν ξέρω ακόμα! (γελάει). Το άλλο είναι μια συλλογή με μικρές ιστορίες, περίπου 12-15 σελίδες η κάθε μία.

Πρέπει να διαχωρίζουμε τον καλλιτέχνη από το έργο του ή οι απόψεις του μπορεί να αποτελούν λόγο για να μην ασχοληθούμε μαζί του;

Χμ, δύσκολη ερώτηση. Στην Β. Αμερική, απολύθηκαν κάποιοι καλλιτέχνες για άσχημη συμπεριφορά, πχ ο Ardian Syaf (X-men) ή και άλλοι, μικρότερων εκδοτικών. Δεν συμφωνώ ακριβώς. Δεν πρέπει να είναι ηθικά αψεγάδιαστος ο καλλιτέχνης, είναι ανθρώπινο να κάνεις λάθη. Αν κάτι είναι ακραίο, δεν ξέρω, αλλά αν το έργο του είναι καλό και ο ίδιος είναι κακός άνθρωπος, δεν συμφωνώ να καταστρέψεις τα βιβλία του πχ. Πάρε παράδειγμα τον Harvey Weinstein και τις ταινίες του. Ξέρουμε τι είδος ανθρώπου είναι (σ.σ. είπε “total shit”), αλλά οι ταινίες του είναι ένα κομμάτι της δουλειάς του.

Πως πρόκυψε η συνεργασία με το VICE;

Έλαβα ένα email από την Art Editor, η οποία με ρωτούσε αν θα ήθελα να κάνω ένα εβδομαδιαίο comic. Ήταν κάτι πολύ cool, αλλά το οποίο με φόβιζε κιόλας, θα ήταν online, θα είχα dead lines, θα έπρεπε να μην ξεμείνω ξαφνικά απί ιδέες κλπ. Οπότε σκέφτηκα την ιδέα του Καλλιτέχνη (“Artist”), γιατί μπορεί να μην ξέρω πολλά, αλλά ξέρω πως είναι η καθημερινή ζωή ενός καλλιτέχνη. Στην αρχή ήμουν αγχωμένη, έλεγα «ουφ, δεν ξέρω», αλλά μετά από 4-5 επεισόδια είχα «πάρει τον αέρα» και είχαν αρχίσει να αποκτούν μεγάλη δημοτικότητα.

Ζεις στη Γερμανία, σωστά; Πώς είναι η ζωή για έναν καλλιτέχνη εκεί, πχ μπορεί κάποιος να ζήσει από τα comics;

Ζω στη Γερμανία, ναι. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να ζήσει κάποιος κάνοντας μόνο comics. Υπάρχουν κάποιες κρατικές επιχορηγήσεις, λίγες αλλά αυξάνονται. Όλοι οι σχεδιαστές comics, βγάζουν χρήματα από την εικονογράφηση.

Διαβάζεις ακόμα comics;

Ναι, φυσικά!

Ως μέρος της δουλειάς σου;

Όχι, μ’ αρέσει πολύ να διαβάζω comics. Διαβάζω διάφορα, ευρωπαϊκά, αμερικάνικα. Τώρα τελευταία άρχισα να ασχολούμαι και με τα Manga και μάλιστα τα πιο παλιά, από τα ‘70s. Δεν περίμενα ότι ήταν τόσο καλά!

Κάποιο manga που να διάβασες τώρα τελευταία και να σου άρεσε;

Ναι, αλλά, σπάω το κεφάλι μου να θυμηθώ τον τίτλο του. Είναι ντροπή μου να είναι από τα αγαπημένα μου και να μην μπορώ να το θυμηθώ.

Μην ανησυχείς, είναι και δύσκολοι οι τίτλοι στα γιαπωνέζικα. Μπορεί, άλλωστε, αυτή τη στιγμή κάποιος Ιάπωνας να λέει «Πωπω, μου άρεσε τρομερά αυτή η Γερμανίδα σχεδιάστρια, αλλά δεν θυμάμαι με τίποτα το όνομα της». (γελάει). Έχεις διαβάσει κάποιο ελληνικό comic ή γνωρίζεις κάποιον Έλληνα σχεδιαστή;

Όχι, δυστυχώς. Πέρα από κάποιους Έλληνες που ζουν στη Γερμανία και σχεδιάζουν, δεν έχω δει κάτι άλλο. Θα ήθελα να διαβάσω κάποια, αλλά θα πρέπει να είναι τουλάχιστον στα αγγλικά. Υπάρχουν μερικές γλώσσες που από τις εικόνες μπορείς να καταλάβεις και μερικά πράγματα από το κείμενο, αλλά με τα ελληνικά είναι κάπως δύσκολο!

It’s all Greek to you (γελάει). Διαβάζεις και ψηφιακά comics;

Είμαι οπαδός του χαρτιού και του βιβλίου. Διαβάζω και πράγματα online, αλλά το ξεφύλλισμα του βιβλίου, η μυρωδιά του, είναι εμπειρία. Το πρώτο πράγμα που κάνω όταν το παίρνω ένα βιβλίο στα χέρια μου είναι να το μυρίζω. Τα πάντα φαίνεται διαφορετικά τυπωμένα, οι εικόνες, όλα. Σίγουρα όμως βοηθάει στο να φτάνει σε πολύ περισσότερους ανθρώπους ή να διαβάζεις κάτι το οποίο δεν θα είχες αλλιώς τη δυνατότητα, όπως κάτι που έχει εξαντληθεί.

Anna, σ’ ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη!

Εγώ σ’ ευχαριστώ, ήταν μια πολύ όμορφη συζήτηση!

Η Anna Haifisch εκτός από μια εξαιρετική σχεδιάστρια comics, είναι και ένας από τους πιο cool και αστείους ανθρώπους που γνώρισα. Ακολούθησε μια «εκτός ύλης» συζήτηση για όλα, γεμάτη χιούμορ, με εκατέρωθεν ερωτήσεις και ανταλλαγή πληροφοριών για την κατάσταση που επικρατεί στις δύο χώρες.